Niezwykle szybki rozwój endodoncji w ostatnich latach i to zarówno pod względem wiedzy, jak i technologii wymaga szybkiej informacji, która powinna równie szybko docierać do szerokiego grona stomatologów. Stąd pomysł wydania nowego czasopisma, które by spełniało te kryteria. Oddajemy w Państwa ręce pierwszy numer nowego kwartalnika „Endodoncja w Praktyce”. Jako redaktor naczelny chciałbym poinformować Państwa, że celem tego czasopisma jest publikacja najlepszych prac polskich naukowców zajmujących się tą specjalnością. Prace te będą ważne z punktu widzenia praktycznego. Ponadto chciałbym, aby stomatolodzy zajmujący się na co dzień endodoncją prezentowali dobrze udokumentowane własne przypadki. „Endodoncja w Praktyce” zawiera również informacje dotyczące nowego sprzętu, urządzeń, instrumentów, materiałów oraz technik ich stosowania. Życzę Państwu i sobie, aby czasopismo było czytane przez wszystkich stomatologów zajmujących się endodoncją, dla dobra naszego i naszych pacjentów. Prof. dr hab. n. med. Jerzy Krupiński Redaktor naczelny
Badania eksperymentalne przeprowadzone w ramach własnych badań w latach 60. i 70. ubiegłego stulecia potwierdziły szkodliwość stosowania środków do dewitalizacji miazgi, co spowodowało przeniesienie tych doświadczeń na zabiegi kliniczne i zastosowanie znieczulenia do usuwania chorej miazgi. Artykuł opisuje leczenie zębów z chorobami miazgi bez stosowania środków do dewitalizacji i ograniczenie leczenia endodontycznego do jednej wizyty.
W pracy przedstawiono stosowane metody leczenia chorób miazgi w zębach mlecznych. Omówiono wskazania i przeciwwskazania do tego rodzaju terapii oraz następstwa przedwczesnej utraty zębów mlecznych.
W artykule zostały opisane cztery przypadki leczenia perforacji jamy zęba. Pierwsza była zlokalizowana w okolicy przyszczytowej kanału korzeniowego, druga w części środkowej kanału, a dwie kolejne w obrębie furkacji. Do wykonania zabiegu wykorzystano cement MTA używany jako materiał z wyboru podczas leczenia perforacji zębowych.
W pracy przedstawiono możliwości leczenia endodontycznego stałych zębów z nieuformowanymi korzeniami z martwą miazgą. Celem postępowania leczniczego w tych przypadkach jest apeksyfi kacja, czyli stymulacja formowania wierzchołka lub zamknięcie światła kanału od strony tkanek okołowierzchołkowych zmineralizowaną barierą, co umożliwia ostateczne wypełnienie kanału.
Celem pracy jest przedstawienie na podstawie piśmiennictwa konieczności stosowania środków płuczących w endodoncji. Omówiono mechanizm działania, zastosowanie, powikłania po stosowaniu najczęściej używanych środków, takich jak: podchloryn sodu, EDTA, MDTA, sól fi zjologiczna, alkohol, kwas cytrynowy, woda utleniona, chlorheksydyna. Przedstawiono interakcje zachodzące między płynami płuczącymi.
Precyzyjny pomiar długości kanału korzeniowego jest niezbędnym elementem prawidłowo przeprowadzonego leczenia endodontycznego. Celem niniejszej publikacji jest próba zebrania wiedzy o tym, jak określić długość kanału korzeniowego oraz jak uniknąć błędów, które tej procedurze towarzyszą.
W pracy przedstawiono przypadek kliniczny wykorzystania wzbogaconego ozonem roztworu soli fi zjologicznej aktywowanego falą dźwiękową w leczeniu endodontycznym zęba przedtrzonowego szczęki, z towarzyszącymi rozległymi zmianami w przyzębiu wierzchołkowym.
Cel pracy to przybliżenie problemu leczenia endodontycznego powikłanego złamaniem narzędzia kanałowego. Opisano dwa przypadki usunięcia złamanego fragmentu narzędzia endodontycznego, pozostawionego w świetle kanału korzeniowego. W pierwszym przypadku było to narzędzie tkwiące od wielu lat w materiale wypełniającym, w drugim instrument złamał się podczas opracowywania kanału.